User's Manual
Table Of Contents
- 1 Poznanie routera bezprzewodowego
- 1.1 Witamy!
- 2 Ustawienia sprzętu
- 3 Konfiguracja ustawień ogólnych i zaawansowanych
- 3.1 Administration (Administracja)
- 3.2 AiProtection
- 3.3 Zapora
- 3.4 Guest Network (Sieć gości)
- 3.3 IPv6 (Protokół IPv6)
- 3.6 LAN (Sieć LAN)
- 3.7 Network Map (Mapa sieci)
- 3.8 Analizator ruchu
- 3.9 Traffic Manager (Menedżer ruchu)
- 3.10 System Log (Dziennik systemu)
- 3.11 WAN (Sieć WAN)
- 3.12 Wireless (Sieć bezprzewodowa)
- 4 Narzędziowych
- 5 Rozwiązywanie problemów
- Załączniki
55
• Local Port (Port lokalny): Wprowadź określony port do
odbierania przekierowanych pakietów. Pozostaw to pole puste,
jeśli chcesz, aby pakiety przychodzące były przekierowywane na
określony zakres portu.
• Protocol (Protokół): Wybierz protokół. W przypadku braku
pewności wybierz opcję BOTH (OBA).
W celu sprawdzenia, czy funkcja Port Forwarding (Przekierowanie
portów) została pomyślnie skongurowana:
• Upewnij się, że serwer lub aplikacja są skongurowane i
uruchomione.
• Konieczny będzie klient spoza sieci LAN, ale posiadający dostęp
do Internetu (nazywany „klientem internetowym”). Klient ten nie
powinien być połączony z routerem rmy ASUS.
• W kliencie internetowym wprowadź adres IP sieci WAN routera
w celu zapewnienia dostępu do serwera. Jeśli przekierowanie
portów zostało wykonane pomyślnie, dostęp do plików lub
aplikacji zostanie zapewniony.
Różnice między wyzwalaniem portów a przekierowaniem
portów:
• Wyzwalanie portów działa nawet bez skongurowania
określonego adresu IP sieci LAN. W przeciwieństwie do
przekierowania portów, które wymaga statycznego adresu
IP sieci LAN, wyzwalanie portów umożliwia dynamiczne
przekierowanie portów przy użyciu routera. Wstępnie określone
zakresy portów są kongurowane w celu przyjmowania
połączeń przychodzących w ograniczonym czasie. W przypadku
wyzwalania portów na wielu komputerach mogą być
uruchomione aplikacje, które normalnie wymagałyby ręcznego
przekierowania tych samych portów do każdego komputera w
sieci.
• Wyzwalanie portów jest bezpieczniejsze niż przekierowanie
portów, ponieważ porty przychodzące nie są zawsze otwarte.
Są one otwarte tylko wtedy, gdy aplikacja nawiązuje połączenie
wychodzące przez port wyzwalania.