Manual
Table Of Contents
- 1 Zastrzeżenia
- 2 Informacje dotyczące bezpieczeństwa
- 3 Uwagi dla użytkownika
- 4 Pomoc dla klientów
- 5 Skrócona instrukcja obsługi
- 6 Opis
- 7 Obsługa
- 7.1 Ładowanie akumulatora
- 7.2 Włączanie i wyłączanie kamery
- 7.3 Zapisywanie obrazu
- 7.4 Przywoływanie obrazu
- 7.5 Usuwanie obrazu
- 7.6 Usuwanie wszystkich obrazów
- 7.7 Pomiar temperatury przy użyciu punktu pomiarowego
- 7.8 Pomiar najwyższej temperatury w danym obszarze
- 7.9 Pomiar najniższej temperatury w danym obszarze
- 7.10 Ukrywanie narzędzi pomiarowych
- 7.11 Zmiana palety kolorów
- 7.12 Praca z alarmami kolorowymi
- 7.13 Zmiana trybu obrazu
- 7.14 Zmiana trybu skali temperatury
- 7.15 Zmiana zakresu temperatur kamery
- 7.16 Ustawianie emisyjności jako właściwość powierzchni
- 7.17 Ustawianie emisyjności materiału własnego
- 7.18 Określanie własnej wartości emisyjności
- 7.19 Zmiana odbitej temperatury pozornej otoczenia
- 7.20 Zmiana odległości między obiektem a kamerą
- 7.21 Wykonywanie korekcji niejednorodności (NUC)
- 7.22 Konfigurowanie połączenia Wi-Fi
- 7.23 Zmiana ustawień
- 7.24 Aktualizacja oprogramowania kamery
- 8 Rysunki mechaniczne
- 9 Deklaracja zgodności CE
- 10 Czyszczenie kamery
- 11 Przykłady zastosowania
- 12 Techniki pomiarów termowizyjnych
- 13 Informacje o wzorcowaniu
- 13.1 Wprowadzenie
- 13.2 Definicja — czym jest wzorcowanie?
- 13.3 Wzorcowanie kamery w firmie FLIR Systems
- 13.4 Różnice między wzorcowaniem wykonywaną przez użytkownika a wzorcowaniem wykonywaną bezpośrednio przez firmę FLIR Systems
- 13.5 Wzorcowanie, weryfikacja i regulacja
- 13.6 Korekcja niejednorodności
- 13.7 Regulacja obrazu termicznego (regulacja termiczna)
- 14 Informacje o firmie FLIR Systems
Techniki pomiarów termowizyjnych
12
5. Zmierz temperaturę pozorną folii aluminiowej i zanotuj ją. Folia uważana jest za
idealny reflektor, a jej temperatura pozorna równa się odbitej temperaturze pozornej
otoczenia.
Figure 12.5 Pomiar temperatury pozornej folii aluminiowej.
12.2.1.2 Krok 2: Określanie emisyjności
Wykonaj następujące czynności:
1. Wybierz miejsce, w którym zostanie umieszczona próbka.
2. Określ i ustaw temperaturę otoczenia zgodnie z opisaną wcześniej procedurą.
3. Połóż na próbce kawałek taśmy izolacyjnej o znanym, wysokim poziomie emisyjności.
4. Podgrzej próbkę do temperatury wyższej o co najmniej 20 K od temperatury pokojo-
wej. Podgrzewanie musi być w miarę równomierne.
5. Uchwyć ostrość i automatycznie dostrój kamerę, po czym zatrzymaj obraz
(stopklatka).
6. Dostosuj parametry Poziom i Zakres, aby uzyskać najlepszą jasność i kontrast
obrazu.
7. Ustaw emisyjność na poziomie emisyjności taśmy (zazwyczaj 0,97).
8. Zmierz temperaturę taśmy, używając jednej z poniższych funkcji pomiarowych:
• Izoterma (pozwala na określenie, do jakiej temperatury i jak równo została podgr-
zana próbka)
• Punkt (prostszy)
• Prostokąt Śred. (przydatny na powierzchniach o zmiennej emisyjności)
9. Zapisz temperaturę.
10. Przenieś funkcję pomiarową na powierzchnię próbki.
11. Zmieniaj ustawienie emisyjności, aż odczytasz taką samą temperaturę, jak przy popr-
zednim pomiarze.
12. Zapisz emisyjność.
Note
• Unikaj wymuszonej konwekcji
• Znajdź otoczenie stabilne termicznie, nie generujące odbić punktowych.
• Użyj nieprzezroczystej taśmy wysokiej jakości, charakteryzującej się wysoką, pewną
emisyjnością.
• Ta metoda opiera się na założeniu, że temperatura taśmy i powierzchni próbki jest ta-
ka sama. W przeciwnym wypadku pomiar emisyjności będzie błędny.
#T559828; r. AQ/75718/75719; pl-PL
38